Warszawska szkoła matematyczna – jeden z trzech ośrodków polskiej szkoły matematycznej reprezentowany przez grupę matematyków działających w latach 1915–1939 w środowisku Uniwersytetu Warszawskiego i Politechniki Warszawskiej, którzy zajmowali się logiką matematyczną, teorią mnogości, topologią, teorią funkcji rzeczywistych.

W 1920 członkowie szkoły Zygmunt Janiszewski, Stefan Mazurkiewicz
i Wacław Sierpiński założyli czasopismo naukowe „Fundamenta Mathematicae”.